Z art. 14. ust. 1 uor wprost wynika, że dziennik zawiera chronologiczne ujęcie zdarzeń, jakie nastąpiły w danym okresie sprawozdawczym. Niektóre interpretacje tego przepisu wskazują, że zapisy w dzienniku powinny zostać uporządkowane zgodnie z datą operacji gospodarczych.
Czy jest to podejście właściwe? Odpowiedzi należy poszukać w przepisach określających zasady przyporządkowania operacji gospodarczych do poszczególnych okresów sprawozdawczych.
Najistotniejsze z tego punktu widzenia wydają się art. 21 ust. 1 pkt 6 oraz art. 24 ust. 5 uor. Z pierwszego z tych przepisów wynika, że kwalifikując dowód do ujęcia w księgach rachunkowych, należy wskazać miesiąc jego ujęcia. Z kolei w świetle drugiej regulacji księgi rachunkowe, w tym dziennik, uznaje się za prowadzone bieżąco, jeżeli (między innymi) pochodzące z nich informacje umożliwiają terminowe wypełnienie przez jednostkę obowiązków sprawozdawczych i dokonanie rozliczeń finansowych, a ujęcie wpłat i wypłat gotówką następuje w tym samym dniu, w którym zostały dokonane. W żadnym z tych przepisów nie uznaje się za konieczne – poza operacjami z udziałem środków pieniężnych – wskazanie daty dokonania operacji jako podstawy chronologicznego uporządkowania zapisów w księgach rachunkowych. Ma to istotne znaczenie dla możliwości bieżącego ujmowania dowodów zewnętrznych obcych, gdyż data ich wpływu i data wykazanych w nich operacji nie jest zgodna z chronologią kalendarza.
Istotne jest zatem ujęcie dokumentu w księgach rachunkowych właściwego miesiąca, a nie konkretnego dnia tego miesiąca. Chronologia dziennika nie powinna być uznana za zaburzoną, jeśli do dziennika wprowadzono pod numerem 145 operację, która wystąpiła 20 stycznia (ponieważ jednostka dokument potwierdzający tę operację otrzymała wcześniej i wprowadza dokumenty do ksiąg na bieżąco), a pod numerem 156 – operację, która miała miejsce 15 stycznia (gdyż dokument ją potwierdzający wpłynął do jednostki później).
