Jednostki prowadzące pełne księgi rachunkowe często zadają pytanie, czy inwentaryzacją powinny objąć również konta pozabilansowe. W typowych jsfp (głównie w jednostkach budżetowych) obowiązkowo prowadzi się m.in. konta odzwierciedlające plan finansowy wydatków budżetowych i plan finansowy niewygasających wydatków czy zaangażowanie wydatków budżetowych roku bieżącego i przyszłych lat. Do tego obligatoryjnego zestawu wlicza się także wszelkie inne konta pozabilansowe, których prowadzenie wynika z obowiązującej w jednostce polityki rachunkowości, np. służące do pozabilansowej ewidencji obcych środków trwałych (używanych na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub użyczenia), środków trwałych postawionych w stan likwidacji, a także należności i zobowiązań warunkowych.
Od 2002 r. ustawa o rachunkowości nie zwiera regulacji, które wprost zobowiązywałyby do inwentaryzacji wszystkich kont pozabilansowych. W art. 26 ust. 2 tej ustawy wskazano jedynie, że jednostki (z pewnymi wyjątkami) przeprowadzają na dzień bilansowy spis z natury składników aktywów, które są własnością innych podmiotów, lecz zostały powierzone tym jednostkom do sprzedaży, przechowania, przetwarzania lub używania (i figurują w ewidencji pozabilansowej).
Konieczność kontrolowania stanu posiadanego majątku i wiarygodności ewidencji pozabilansowej (na potrzeby informacji dodatkowej lub rocznych sprawozdań budżetowych) uzasadnia dokonywanie inwentaryzacji ujętych w tej ewidencji składników majątku. W zależności od przedmiotu ewidencji inwentaryzacja nastąpi drogą spisu z natury (np. inwentaryzacja obcych środków trwałych) lub częściej – przez porównanie danych ujętych na kontach pozabilansowych z odpowiednimi dokumentami i weryfikację ich poprawności (np. inwentaryzacja kont odzwierciedlających zaangażowanie).
