Zgodnie z uchwałą Sądu Najwyższego z 30 września 2025 r. (III PZP 6/24) ochrona przedemerytalna wynikająca z art. 39 kodeksu pracy dotyczy także umowy zawartej na czas określony, w tym takiej, której okres obowiązywania upływa przed osiągnięciem przez pracownika wieku emerytalnego. Przepisy chronią każdego pracownika, któremu pozostało nie więcej niż 4 lata do wieku emerytalnego – bez względu na to, czy pracuje na podstawie umowy czasowej, czy bezterminowej. Pracodawca nie może więc wypowiedzieć takiej umowy z przyczyn niedotyczących pracownika. Takie stanowisko łączy się z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości UE, który wskazuje, że zakres ochrony pracowników zatrudnionych na czas nieokreślony i czas określony powinien być „równy”, mimo iż pracują oni na podstawie znacząco odmiennych umów.
Finanse Publiczne
Miesięcznik służb finansowo-księgowych
