W wyroku z 24 lutego 2021 r. (SK 39/19) Trybunał Konstytucyjny orzekł że art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych – rozumiany w ten sposób, że o związaniu gruntu, budynku lub budowli z prowadzeniem działalności gospodarczej decyduje wyłącznie posiadanie gruntu, budynku lub budowli przez przedsiębiorcę lub inny podmiot prowadzący działalność gospodarczą – jest niezgodny z art. 64 ust. 1 w związku z art. 31 ust. 3 oraz art. 84 Konstytucji RP.
Trybunał badał konstytucyjność przepisów wspomnianej na wstępie ustawy w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2015 r., w zakresie, w jakim uzależnia zapłatę podatku od nieruchomości w wyższej stawce
wyłącznie od faktu prowadzenia działalności gospodarczej przez osobę fizyczną będącą właścicielem nieruchomości (opodatkowanie na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 lit. a oraz art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy). Trybunał uznał, że samo posiadanie nieruchomości przez przedsiębiorcę nie wystarczy do wymierzenia wyższego podatku. W niektórych sytuacjach osoba fizyczna nabywa bowiem przedmiot opodatkowania jako składnik majątku osobistego. Przy doborze właściwej stawki opodatkowania znaczenie mogą mieć: rodzaj prowadzonej działalności oraz rzeczywista (a nie tylko potencjalna) możliwość jej prowadzenia przy wykorzystaniu przedmiotu opodatkowania.
Wyrok otwiera podatnikom drogę do uruchomienia procedury wznowienia postępowania podatkowego na podstawie art. 240 § 1 pkt 8 ordynacji podatkowej. Rozstrzygnięcie Trybunału jest ważne nie tylko dla podatników będących osobami fizycznymi, ale również dla innych osób. Nie można wykluczyć, że uwagi i wnioski płynące z uzasadnienia wyroku zostaną wykorzystane przy korektach deklaracji w sprawie po-datku od nieruchomości.
