Rada Ministrów 8 lutego 2022 r. przyjęła projekt ustawy o zasadach realizacji zadań finansowanych ze środków europejskich w perspektywie finansowej 2021–2027 (tzw. ustawy wdrożeniowej). To jeden z kluczowych aktów prawnych pozwalających na organizację systemu wydatkowania środków unijnych dostępnych dla Polski w kolejnym okresie finansowania. Bez przyjęcia ustawy wspomniane środki niestety nie popłyną do naszego kraju „z Brukseli”, a przecież nie jest to jeszcze koniec procesu legislacyjnego.
Tymczasem okres kwalifikowalności wydatków rozpoczął się zasadniczo 1 stycznia 2021 r. Wynika to z art. 63 ust. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/1060 z dnia 24 czerwca 2021 r. ustanawiającego wspólne przepisy dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego Plus, Funduszu Spójności, Funduszu na rzecz Sprawiedliwej Transformacji i Europejskiego Funduszu Morskiego, Rybackiego i Akwakultury, a także przepisy finansowe na potrzeby tych funduszy oraz na potrzeby Funduszu Azylu, Migracji i Integracji, Funduszu Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Instrumentu Wsparcia Finansowego na rzecz Zarządzania Granicami i Polityki Wizowej.
Ewidentnie zatem – jako państwo członkowskie – jesteśmy w niedoczasie. Wystarczy wspomnieć, że ustawa wdrożeniowa dla perspektywy finansowej 2014–2020 zaczęła obowiązywać w pierwszym roku tego okresu –została uchwalona 11 lipca 2014 r., ogłoszona 29 sierpnia 2014 r. i weszła w życie po upływie kolejnych 14 dni (vide art. 103 tej ustawy).
Pozostaje czekać i mieć nadzieję, że nowa ustawa wdrożeniowa wkrótce przestanie być projektem, a zacznie – obowiązującym aktem prawa.
