W świetle art. 10 ust. 3 uor stosowanie krajowych i międzynarodowych standardów rachunkowości nie jest obligatoryjne. Przyjęcie zawartej w tych wytycznych jednolitej wykładni prawa bilansowego (np. w zakresie wyceny aktywów) umożliwia jednak rzetelne, jasne i zgodne z przepisami o rachunkowości przedstawienie sytuacji majątkowej i finansowej oraz wyniku finansowego jednostki.
Zgodnie z art. 28 uor majątek trwały wycenia się – na dzień przekazania do użytkowania – w cenie nabycia lub koszcie wytworzenia. Z pkt 67 lit. c MSR 38 „Wartości niematerialne” oraz pkt 19 lit. c MSR 16 „Rzeczowe aktywa trwałe” wprost wynika, że do ceny nabycia lub kosztu wytworzenia składnika majątku trwałego nie wlicza się kosztów poniesionych przez jednostkę na szkolenia przygotowujące pracowników do jego obsługi. Analogiczne zapisy znajdują się także w pkt 6.9 lit. b KSR nr 11 „Środki trwałe”. W standardzie doprecyzowano jednak, że koszty te mogą być wyjątkowo uwzględnione w wartości środka trwałego, jeśli zostały ujęte w cenie nabycia i niemożliwe jest ich ustalenie lub wiarygodne oszacowanie.
Należy podkreślić, że efekty wspomnianych szkoleń nie spełniają warunków definicyjnych aktywów, ponieważ jednostka nie jest w stanie sprawować kontroli nad korzyściami wynikającymi z wiedzy pracowników. Warto też zaznaczyć, że w podobny sposób koszty szkoleń poniesione w związku z nabyciem lub wytworzeniem wartości niematerialnych i prawnych oraz środków trwałych są traktowane na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych. W momencie poniesienia są bowiem zaliczane do kosztów uzyskania przychodu.
